به گزارش گروه فرهنگی قدس آنلاین، نخستین نمایشگاه تاپستری فریبا بروفر با نام «گسست» این روزها در گالری ثالث تهران برپاست. در این نمایشگاه 14 اثر از دست بافته های این هنرمند که با الهام از معماری ایرانی خلق شده‌اند، در معرض بازدید عموم علاقه‌مندان قرار گرفته است.

شاید جالب باشد بدانید تاپستری قدمتی هزاران ساله در جهان دارد و زیر مجموعه ای از فایبرآرت یا هنر الیاف است. در هنر معاصر، تاپستری شامل انواع گوناگون روش‌ها، تکنیک‌های بافت و به کارگیری مواد گوناگون است که هنرمند برای ارائه اثر از آنها به شکل آزاد استفاده می‌کند.

بافته‍های این هنرمند در ادامه تجربه های جدید اوست، هنگامی که چهار سال پیش تصمیم گرفت با شیوه دیگری جز تصویرسازی که در آن ریشه گرفته بود، آثار خود را پدید آورد. نخستین تاپستری های وی ارتباط تنگاتنگی با تصویرسازی ها و شخصیت پردازی هایش داشت، اما آثار جدیدش به بیانی آزادتر دست یافته اند. او دیگر روایت نمی کند، بلکه با زبانی تجریدی، تجربه های حسی خود از سفرها و دیدارهایش از معماری قرن های گذشته ایران را، با مخاطب در میان می گذارد.

متریال به کار رفته در آثار این نمایشگاه نخ پشم و کرک است و به‌ نوعی نشانگر تفاوت های هنر و معماری در ایام گذشته تا امروز است. با این که تاپستری قدمتی طولانی و کهن دارد اما در این نمایشگاه واسطه شده تا شکاف و گسست معماری دقیق و هویت مند دوران گذشته را در کنار معماری بی هویت و نامنظم امروز یادآور شود.

بروفر درباره خاستگاه و منشأ تاپستری گفت: شاید نتوان منشأ و مبدأ دقیقی برای آن پیدا کرد زیرا ریشه‌های آن از بافت است و بافتن نیز همیشه در زندگی بشر وجود داشته است. ریشه تاپستری هم از همین بافتن می‌آید اما از همان زمان و اعصار قدیم هم بیشتر در زندگی سلاطین مورد استفاده بوده و جایی در زندگی مردم عادی نداشته است. شاید بتوان گفت از سال های 1960 این روند قدری تغییر پیدا کرد و با نگاه‌های متفاوتی که به آن افزوده شد مقداری فضای آن به سمت مدرن بودن حرکت کرد تا جایی که می‌توان حتی در آن نخ هم استفاده نکرد. اما تا پیش از آن یک هنر سلطنتی بود و فقط ثروتمندان می‌توانستند از آن استفاده کنند، زیرا در تولید آن از نخ های طلا و بافته های ابریشمی هم استفاده می شده و در مجموع بسیار ویژه بوده و فقط در اختیار مرفهان بوده است.

وی در ادامه با اشاره به خلق آثار تاپستری‌اش افزود: حدوداً چهار پنج سالی است که تاپستری را شروع کرده‌ام و دلیل اصلی اش هم این بود که بافتنی را به عنوان فعالیتی که منجر به تمدد اعصاب می شود دوست داشتم و برایم جذاب بود. ایده اولیه آن هم این گونه شکل گرفت که تصویرسازی هایم را ببافم. بنابراین کارهای اولیه ام که شامل صورتک و آدمک هایی است را بافتم که البته در آن دنیای تصویرسازی خیلی مشهود است. پس از آن کم کم دغدغه معماری‌ام شروع شد و به نظرم آمد جالب خواهد بود این هنر با معماری ترکیب شود و در نهایت آثار این نمایشگاه به وجود آمد. در واقع من در این نمایشگاه تاپستری را با موضوع و دغدغه معماری خلق کردم.

وی درباره دلایل تضاد میان مفهوم «گسست» به عنوان نام این مجموعه و ماهیت بافتن تاپستری گفت: فارغ از معنای ظاهری گسست، من به تفاوت نسل ها توجه کردم. این تضاد از اینجا شکل می گیرد و تاکید من روی معنی دوم آن بود. به این دلیل که معماری ما در گذشته بسیار خوب بوده و روی بسیار چیزها وسواس داشتیم اما در حال حاضر چنین چیزی وجود ندارد و بیشتر تجمل گرا شده‌ایم تا این که بخواهیم به رویدادی با توجه به عناصر زیبایی آن نگاه کنیم. معماری هم همین گونه شده و اکثراً در یک مکعب زندگی می کنیم که زیبایی ندارد. در واقع از مجموع این تفاوت ها به معنای گسست رسیدم که آن را در آثارم هم به نمایش درآوردم.

وی در ادامه با اشاره به واکنش مردم و ورود هنرهای قدیمی به زندگیشان گفت: واقعیت این است که اصلاً تصور نمی‌کردم نمایشگاه با چنین استقبالی روبه‌رو شود زیرا تاکنون کسی به این شکل که عنوان مفهومی به تاپستری بدهد، نبوده و حداقل من در ایران چنین چیزی ندیده‌ام. زیرا همیشه از تاپستری به عنوان یک هنر تزیینی استفاده شده است. اولین دغدغه من هم در این نمایشگاه دقیقاً این بود که بازدیدکنندگان از من سؤال کنند این چیزهایی که بافته شده چه معنی دارد که خوشبختانه از این آثار استقبال شد و مردم کاملاً متوجه هدف و منظور من شدند.

وی در پایان افزود: به خلق آثار تاپستری با موضوع معماری ادامه می دهم و با پایان این نمایشگاه سراغ پروژه جدیدم خواهم رفت.

انتهای پیام/